بررسی آزمایشگاهی و مدلسازی تعادل فازی استخراج مایع-مایع در سیستمهای آروماتیک/ آلیفاتیک با استفاده از حلال یونی

ترکیبات آروماتیکی از یک طرف از جمله خطرناک ترین و سمی ترین مواد شیمیایی است که موجب بیماری های کشنده و وارد شدن زیان های جبران نشدنی به موجودات زنده و محیط زیست می شود و از طرف دیگر ماده اولیه بسیاری از فرآیندهای پتروشیمیایی جهت تولید مواد پلیمری است. در صنایع پتروشیمی معمولاً مواد آروماتیک تولیدی از خروجی راکتورها به صورت مخلوط با آلیفاتیک هایی مانند هگزان، هپتان، اوکتان و ... می باشد. این مواد معمولاً نقطه جوش نزدیک به هم دارند به همین علت جداسازی آن ها با روشهایی مانند تقطیر، فاکتور جداسازی پایین داشته و سخت می باشد. از دیگرمشکلات این سیستمها وجود نقطه ی آزئوتروپ یا همجوش می باشد که فرآیند تقطیر را متوقف می سازد. یک راه غلبه بر مشکل فوق استفاده از روش استخراج مایع می باشد. حلال های معمولی رایج معمولاً دو فاز امتزاج ناپذیر ایجاد می کنند که شامل هر سه جز می باشد. وجود حلال در هر دو فاز مایع، جداسازی ثانویه در این سیتم ها را مشکل می سازد زیرا بازیابی حلال از هر دو فاز می بایست صورت پذیرد. استفاده از حلال های یونی این مشکلات را در فرآیند استخراج برطرف می کند. حلال های یونی نیز منجر به ایجاد دو فاز مایع می شوند با این تفاوت که مقدار حلال یونی در یکی از فازها بسیار ناچیز و در حد صفر می باشد به طوری که می توان یکی از فازها را دو جزئی در نظر گرفت. این امر هزینه ی بسیار بالای بازیابی حلال را بسیار کاهش می دهد. در پروژه ی حاضر در ابتدا به بررسی جداسازی تولوئن از هگزان به وسیله ی مایع یونی ا-اتیل 3- متیل ایمیدازولیوم اتیل سولفات پرداخته شده است. اثر دما و ترکیب درصد محلول بر پارامترهای دخیل در جداسازی بررسی و در نهایت با استفاده از مدل nrtl به مدلسازی داده های آزمایشگاهی پرداخته شده و نتایج حاصل از مدلسازی با داده های آزمایشگاهی مقایسه گشته و میزان خطای مدلسازی به صورت rmsd% محاسبه شده است.